Als kind voelde ik me niet veilig in de klas. Jarenlang had ik het gevoel dat ik er niet bij hoorde, dat wat ik zei dom was en dat ik lelijk was. Ik was niet goed genoeg. Deze ervaringen hebben me gevormd tot wie ik nu ben. Ik schreef een brief aan mijn klasgenoten. To all the girls who hated me:
Beste klasgenoot,
Je hebt het misschien nooit geweten, maar je hebt me gevormd tot wie ik nu ben. Al die jaren liep je met mij op als een trouwe metgezel. Of ik nu in de kleuterklas zat of op dansles, naar de middelbare school ging of op zomerkamp. Je was er altijd. En wat heb ik veel van je geleerd.
Bedankt dat je me vertelde dat ik niet mooi genoeg was.
Het heeft me geleerd dat schoonheid van binnen zit waardoor ik meer tijd heb besteed aan worden wie ik werkelijk ben dan aan de spiegel. Ik heb mezelf laten zien in kwetsbare omstandigheden en ik heb risico’s genomen. Omdat ik qua uiterlijk al verloren had, en qua innerlijk weinig te verliezen had. Ik weet wie ik was en wie ik ben.
Bedankt dat je me geminacht hebt.
Ik zie je rollende ogen dagelijks voor me. Het dwong me al op jonge leeftijd om na te denken over mijn waarde. Het kan niet zo zijn dat jij gelijk had! Ik was niet gek. Mijn ouders leerden mij dat ik van waarde ben. Jouw openlijke afkeuring over wie je dacht dat ik was, achtervolgt me wel in alles wat ik doe. Ik ben nog steeds bang voor de minachting van de mensen aan wie ik mijzelf laat zien. Dat vind ik jammer, het maakt het leven wat moeizamer soms. Maar tegelijkertijd voel ik een vechtlust in mijzelf. Na deze ervaringen met jou, besloot ik al snel dat het geen optie kon zijn dat een ander mijn waarde bepaalt. Anders zou ik me al die jaren waardeloos hebben gevoeld.
Bedankt dat je me hebt buitengesloten.
Ik heb me wel alleen gevoeld en begreep soms ook niet waarom ik er niet mee mocht doen. Het heeft me wel geleerd om goed na te denken over waar ik bij wil horen. Ik wil niet populair zijn, maar geliefd. Ik wil niet meedoen met onrecht, maar recht doen. Ik wil open staan voor iedereen en me niet beter voelen dan een ander. Al moet ik toegeven dat ik me soms ook veiliger voel als ik zelf mag bepalen wie er mee doet. Maar ik geloof in een wereld waarin jij en ik dat niet bepalen, maar iedereen welkom is. Het helpt me om in mijn praktijk verder te kijken dan mijn neus lang is en mijn cliënten te zien voor de mensen die ze werkelijk zijn, met wat ze nog niet durven laten zien. Ik wacht nog op de dag dat iemand als jij in mijn praktijk komt. Ik zou niets liever dan je willen helpen om te worden wie je bent. Omdat ik me realiseer dat jij goede redenen had voor je slechte gedrag.
Bedankt dat je me publiekelijk hebt neergezet en uitgelachen.
Wat was dat moeilijk om te verdragen! Ik zet me nog steeds schrap. Bang dat mensen me uitlachen of slecht over me praten. Maar ik heb geleerd om dankbaar te zijn voor wie me kent en me ondanks alles op waarde weet te schatten. Ik heb geleerd om niet naar klasgenoten zoals jij te luisteren, maar om oprechte feedback te vragen aan mensen die me willen opbouwen in plaats van afbreken.
Dus bedankt voor al deze ervaringen. Het heeft me al helemaal hier gebracht! Ik voel me goed over mijzelf, heb fijne relaties en leer mijn kinderen alles wat ik weet over schoonheid, waarde en respect. Ik ben blij met mij.
Ik hoop dat je net zo gelukkig bent als ik.
Willeke
P.s. Laat ervaringen uit het verleden nooit je waarde en welzijn in het heden bepalen. Werk je door de pijn heen. Kijk de angst voor afwijzing recht in de ogen. Gebruik de negatieve ervaringen uit je leven niet als excuus voor bitterheid en boosheid, maar laat ze de drijvende kracht zijn achter het ontwikkelen van zelfzorg, empathie, respect en echtheid.