“Mijn man trekt zich meteen terug als hij uit zijn werk komt. Hij pakt zijn laptop of hij gaat in een andere ruimte zitten. Ik zou graag meer contact willen. Soms vraag ik me af of hij het nog wel leuk heeft met mij.”
De vrouw babbelt daarna gauw verder. Over hoe ze heus wel bereid is om aan zichzelf te werken. Dat ze ook wel ziet dat ze veel praat. Dat hij al zo moe is van zijn werk. Ze snapt het wel, dat hij zich terugtrekt. Maar ze wil zo graag iets anders…
De woorden ‘of hij het nog wel leuk heeft met mij’ blijven bij me hangen. De vrouw vraagt zich iets heel belangrijks af, maar kan er ook niet bij stil staan.
In Flow Magazine las ik: je moet de vraag niet stellen als je bang bent voor het antwoord. Deze vrouw is bang voor het antwoord. Ze vermoed dat hij het wel prima vindt zo. Deze comfortzone kan voor haar man ook best lekker zijn, maar het is ook een beetje alleen. Misschien dat hij daar geen problemen mee heeft, maar zij wel.
Ze verlangt naar meer contact, meer samenwerken als ouders, samen lachen zoals vroeger. Ze wil relatietherapie om dit te bereiken, maar hij wil niet en dus houdt ze haar mond. Het patroon van ieder-voor-zich is er langzaam ingeslopen. Als hij in zijn comfortzone zit, zal hij niet in beweging komen. Ze moet zelf aan de bak als ze beweging (leven!) in haar relatie wil. En daar is moed voor nodig. Want hij kan weigeren. En dan hebben ze waarschijnlijk een groter probleem. Of hebben ze dan het probleem dat ze werkelijk hadden?
Waar verlang jij naar?
Als iets belangrijk voor ons is, zijn we zo geneigd het weg te slikken. Omdat we bang zijn voor de afwijzing die op onze behoefte volgt, het onbegrip, de schaamte misschien. We vermijden het gezeur, het gemopper, het geruzie. En dus houden we onszelf liever voor de gek.
Wat slik jij weg? Waar verlang jij naar? Waar heb jij een probleem mee, maar neem je jezelf totaal niet serieus in? Waar zou je voor willen vechten?
Maak een probleem van jouw probleem
Wat zou het voor je betekenen om jezelf serieus te gaan nemen? Om je behoeften op een positieve manier kenbaar te kunnen maken bij je partner? Om niet doelloos te blijven dobberen, maar ervoor te knokken dat jij écht een andere richting op wilt varen. Omdat het daar zo veel fijner schijnt te zijn…
Als je een probleem hebt, moet je er een probleem van maken. Zolang je je eigen behoeften wegslikt om de lieve vrede te bewaren, zolang je meer respect hebt voor de comfortzone van je partner dan voor de verlangens van jezelf, blijft het probleem bestaan. Er zal niets veranderen.
Hoe lang is het geleden dat je aan je partner hebt gevraagd of hij/ zij nog wel tevreden is met jullie relatie? Of je partner gelukkig is? Durf je die vraag te stellen of vermoed je dat het antwoord je tegenvalt?
Wil je weten of je partner nog gelukkig is?
- Plan een rustig moment (zonder telefoon, tv, kinderen)
- Maak duidelijk dat je graag iets wilt bespreken
- Vraag aan je partner of hij/zij gelukkig is
- Vraag door over wat je partner mist of fijn zou vinden
- Maak kenbaar waar je zelf naar verlangt
- Wees duidelijk in wat je nodig hebt van je partner
Meestal levert dat óf een heel mooi gesprek op, óf een pijnlijk gesprek waarin je ontdekt dat je allebei iets anders wil. De vraag die daarop volgt is: hoe gaan jullie om met die verschillen? Wat is hier nog mogelijk?
Kom je er samen niet uit, kom dan eens praten in mijn praktijk. Zodat jullie dit gesprek op een positieve, eerlijke manier kunnen voeren en hier samen over kunnen leren onderhandelen.