Waarom is het positief dat je partner en jij verschillend zijn? Hoe ga je constructief om met die verschillen? Hij houdt van wandelen, jij van lezen. Zij werkt liever met haar hoofd, jij met je handen. Hij wil een paar keer per jaar op vakantie, jij blijft liever thuis. Zij wil kinderen, jij niet. Hoe onoverkomelijk zijn deze dingen?
Welke verschillen kun je verdragen?
Steek je hand eens in een bak met warm water. Door het verschil kun je voelen waar je hand eindigt en het water begint. Als het water te heet of te koud is, is het onaangenaam en trek je je hand terug. Daar tussenin is het fijn. Behalve als het water exact 37 graden is. Dan voel je geen grens meer en lijkt het of je hand samengesmolten is met het water.
Zo werkt het ook in je relatie: een verschil moet niet te groot zijn, maar er moet wel verschil zijn. Als er dingen zijn die zó belangrijk voor je zijn, dat het onoverkomelijk is als je partner er anders over denkt, heb je samen wat uit te zoeken. Wil je partner zo ver jouw kant op komen, zonder zichzelf compleet te verloochenen?
Waarom is verschil positief?
Alle mensen zoeken naar echte connectie met elkaar. We vinden het fijn om iets nieuws te ontdekken bij elkaar, we willen van elkaar leren. Een oude gewoonte, maar zo vergroten we onze kans op ‘overleven’. Vaak vindt je je partner juist zo aantrekkelijk omdat hij of zij anders is. Toen mijn man een jaar of 18 was, deed hij waar hij maar zin in had. Hij ging niet naar school of zijn werk als hem dat niet uitkwam. Ik vond dat ongelofelijk! Dat zou ik nooit durven. Precies dát maakte hem zo aantrekkelijk voor mij. Hij deed iets wat ik mezelf nooit zou toestaan. Zulke verschillen zorgen voor een gezonde afstand tussen je partner en jou. Door die afstand ga je naar de ander verlangen.
Verschil is anders dan wat jij kent, wilt of voelt. Allesbehalve saai toch? Het ontdekken van je partner is een avontuur op zich.
En dan ben je langer bij elkaar….
Als je langer bij elkaar bent, ga je precies díe verschillen irritant vinden die je eerst zo avontuurlijk en aantrekkelijk vond. Ik stoor me er nu vreselijk aan als mijn man zijn verantwoordelijkheden niet neemt, ook als ik er zelf geen last van ondervindt. Waar hij me eerst bewonderde om mijn doorzettingsvermogen, vindt hij me nu eerder een pietlut of een stresskip.
Op de een of andere manier vinden we verschil spannend als we een langdurige relatie hebben. Dan willen we minder spanning en meer rust, meer verbonden zijn met elkaar, veilig zijn. In onze maatschappij zou je kunnen zeggen dat we samengesmolten relaties hebben. We vermijden verschillen. We proberen onze partner te veranderen omdat verschil bedreigend voelt. We zijn bang dat verschil betekent dat we ons moeten aanpassen (en dus niet onszelf mogen zijn) of dat we de verbinding met de ander verliezen. We onderdrukken delen van onszelf of we onderdrukken elkaar. In beide gevallen kun je niet spreken van een echte ontmoeting.
Een ontmoeting gebaseerd op verschillen
Waar we van nature naar zoeken is echt contact met mensen om ons heen, onze partner in de eerste plaats. Hoe echt is het contact nog als je jezelf aanpast aan je partner? Of als je partner zich moet aanpassen aan jou? Durf je jezelf helemaal te laten zien aan je partner?
Stop met je partner veranderen. Leer allebei je eigen belangen te vertegenwoordigen. Leef een beetje out-of-the-box. Ga voor iets minder veiligheid. Dat betekent: je oprecht verdiepen in wat je partner graag wil. Wat levert het je partner op om iets anders te doen dan jij? Waarom is hij of zij zo enthousiast ergens over? En jij op jouw beurt: vertel je partner wat je nodig hebt, in plaats van te zeggen wat hij of zij zou moeten doen.
Vier jullie verschillen! Waardeer elkaar. Verdiep je in wie je partner is.