Mooi huis, leuke vrienden, allebei een goede baan en misschien een fijn gezin. Zo voor het oog zou je zeggen: dat stel heeft het goed voor elkaar. Toch kun je je eenzaam voelen in je relatie. De verbinding, het (h)echte contact met je partner mist.
Veel mensen zijn zich niet bewust van eenzaamheid. Misschien omdat ze denken dat het erbij hoort. Als kind losten ze ook alles alleen op. Of ze hebben niet ervaren hoe het is om begrepen en gesteund te worden. Misschien zijn ze niet eens veilig gehecht. Maar voor het oog van de wereld – en soms ook voor henzelf – hebben ze het goed voor elkaar.
En dan, na jaren een relatie te hebben gehad, zoeken ze relatietherapie. Of omdat er één is vreemd gegaan, of omdat ze denken dat ze bij nader inzien toch te verschillend zijn, of omdat ze niks meer voor elkaar voelen. Denken ze.
We voelen ons allemaal wel eens eenzaam. Zo’n verloren gevoel dat je liever wegdrukt. Dus misschien ben jij ook wel iemand die graag vermijd, hard werkt en negeert dat er iets mist in je relatie. Of misschien herken je je direct in mijn beschrijving en denk je: ja, ik ben ook eenzaam.
Wat mist er in je relatie?
Als je je eenzaam voelt in je relatie, dan mist de verbinding met je partner. Misschien op emotioneel niveau, maar vaak begint het heel praktisch. Je verliest je in je werk, gezin, hobby. Het wordt steeds lastiger om kwetsbaar te zijn bij elkaar. Ook op emotioneel niveau. En lichamelijk. Want voor fijne seks is ook een mate van verbondenheid nodig. Er is kwetsbaarheid en openheid nodig. En daar is moed voor nodig. Die moed ontbreekt op dit moment in je relatie.
Waarom je niet kwetsbaar bent
Kwetsbaarheid gaat over jezelf laten zien. We hebben het allemaal nodig om gezien en erkend te worden voor wie we zijn, wat we voelen, wat we willen. Maar hoe minder verbonden je je voelt met je partner, hoe minder ‘veilig’ het voelt in de relatie en hoe minder je geneigd zult zijn om te delen wat er in je leeft. En zo groei je uit elkaar. Dat is een patroon dat goed verborgen kan blijven. Totdat er tegenslag komt in je leven en je relatie doet opschudden. Of doordat je je bewuster wordt van dat er ‘iets mist’. Je voelt je eenzaam, afgewezen, onbegrepen.
Kwetsbaarheid is hard werken en steeds weer een risico nemen. We vermijden dat risico liever, want onze partner reageert niet helemaal zoals we fijn vinden. Deze processen verlopen vaak onbewust! We voelen ons een beetje afgewezen, niet begrepen en opnieuw: eenzaam. Dus denk je: laat maar hangen. Ik doe het wel alleen. En zo maak je jezelf eigenlijk eenzaam.
Wat kun je doen?
Ga eens voor jezelf na wanneer je je voor het laatst eenzaam voelde. En wanneer je je verbonden voelde met je partner. Hoe zag dat eruit? Hoe voelde je je? Wat deed je toen anders dan nu? En wat deed je partner wat hij/zij nu niet meer doet? Of misschien denk je wel aan iets wat je partner nog nooit gedaan heeft: dus wat heb je van je partner nodig om je je makkelijker kwetsbaar op te stellen? En dus meer verbondenheid te ervaren in je relatie.
Denk aan aandacht, regelmatig contact, aanraking, bevestigend en erkennend reageren, aankijken, maar ook zelf open zijn over wat er van binnen leeft. Als je partner deelt wat in van binnen leeft, wordt het vanzelf veiliger voor jou om hetzelfde te doen. Maar het mooist is natuurlijk als jij nu als eerste die kans grijpt.
Sommige stellen vinden de 5 talen van de liefde een hele praktische manier om elkaar weer te bereiken!
Grijp elke kans aan
Als dat gevoel van verbondenheid met je partner lang geleden is, dan heb je werk te doen. Mijn advies: doe het vlug. De stellen die in mijn praktijk komen, zijn vaak al te laat. Die hele lange weg terug naar het hart van wie je zelf bent, wie je partner is en hoe je daarover met elkaar kunt praten is moeizaam. Kwetsbaarheid is niet eenvoudig. Maar kwetsbaarheid bijhouden is makkelijker dan vanaf nul opbouwen. Dus pak wat je pakken kan. Grijp elke kans aan om jezelf te laten zien aan je partner zoals je werkelijk bent. Kom in het licht staan. Je hoeft je niet te verstoppen.
Investeren in verbondenheid
Je kunt investeren in verbondenheid door kleine stapjes te nemen. Het is even wennen om meer van jezelf te laten zien. Want het kan gaan schuren. Je partner gaat natuurlijk wel reageren. Je gaat elkaar raken. Dus begin klein. Enkele tips:
- begroet elkaar met aandacht (aankijken, aanraken, bewust een kus geven die langer dan een seconde duurt)
- raak elkaar vaker aan, zowel terloops als heel bewust de hand van je partner vasthouden
- stel open vragen en vraag door (in plaats van: “Hoe was je dag?” met als antwoord “Goed.”)
- wees heerlijk nieuwsgierig: waarom dan, met wie dan, wat vond je daarvan, wat wil je daarmee doen, enz.
- plan momenten samen, zoals tijdens de maaltijd of een koffiemomentje, waarin je bewust met elkaar praat over wat er in je leeft
Als je niet durft
Als je emoties voelt en je vindt het eng om die te delen, of je weet/durft niet goed te zeggen wat er in je leeft…
Zeg dan iets over die ‘angst’. Deel dan alleen dat je merkt bij jezelf dat je het lastig vindt om hierover te praten, dat je niet goed weet hoe je het moet verwoorden of simpelweg dat je niet durft omdat je bang bent voor de afwijzing. Dan is dat wat er is. Niks forceren. Maar zo open mogelijk zijn.
Als jullie investeren in meer contact, meer samen doen, meer kwetsbaarheid, dan zullen jullie je vanzelf meer verbonden gaan voelen. Dan voel je je minder eenzaam of verloren in je relatie. En bouw je samen aan een stevige basis.